Monthly Archives: March 2019
ເຂົ້າຝ້າງ2
ແນວພັນທີ2
ຊື່ພາສາລາວ: ເຂົ້າຝ້າງ
ຊື່ພາສາອັງກິດ: Sorghum
ຕະກູນ: Poaceae
ຊະນິດ: S. bicolor
ຊື່ວິທະຍາສາດ: Sorghum bicolor L.
ລັກສະນະທົ່ວໄປ: ເຂົ້າຝ້າງຈັດຢູ່ໃນອັນດັບຫ້າຂອງພືດອາຫານໂລກຮອງຈາກ: ເຂົ້າ, ເຂົ້າວີດ, ສາລີ ແລະ ເຂົ້າບຣາເລ. ເຂົ້າຝ້າງຄາດວ່າມີຖິ່ນກຳເນີດຢູ່ປະເທດໂອຖິໂອເປຍ, ຈາກນັ້ນໄດ້ແພ່ກະຈາຍໄປຕາມເສັ້ນທາງການຄ້າຫລືການເດີນເຮືອ. ເຂົ້າຝ້າງຈັດຢູ່ໃນພືດຕະກູນຫຍ້າ, ມີອາຍຸໜຶ່ງປີ, ຕົ້ນດຽວຫລືແຕກກໍທີ່ເຫງົ້າ, ມີຮາກພິເສດເປັນຮາກຝອຍ, ລຳຕົ້ນຕັ້ງ, ແຫ້ງຫລືຊຸ່ມນ້ຳ, ມີລົດຈືດ ແລະ ຫວານ, ຂ້າງໃນຂອງລຳຕົ້ນຄ້າຍຄືຟອງນ້ຳ ແລະ ມີຊອງຫວ່າງ, ໃບລຽງສະຫລັບ, ກາບອ້ອມຮອບລຳຕົ້ນເຊິ່ງສ່ວນຂອງກາບຊ້ອນເລື່ອມກັນ, ມີໄຂນວນປົກຄຸມ, ລີ້ນໃບສັ້ນ ແລະ ມີຂົນປົກຫຸ້ມຢູ່ຂອບດ້ານເທິງ, ມີປາກໃບທັງສອງດ້ານ, ດອກເປັນຊໍ, ເມັດຄ້າຍຄືກັບທັນຍະພືດ: ກົມຫລືປາຍມົນ ແລະ ແຫລມ, ໃຊ້ເປັນອາຫານທັງຄົນ, ສັດ ແລະ ນອກນັ້ນຍັງໃຊ້ເປັນນໍ້າມັນເຊື້ອໄຟ.[1]
ຄຸນປະໂຫຍດ:
• ເຂົ້າຝ້າງເປັນພືດອາຫານສັດທີ່ສຳຄັນໃນແອັບຟິກາ, ເອເຊຍ, ສະຫາລັດອາເມລິກາ ແລະ ອັອດສະເຕເລຍ. ປຸງແຕ່ງໄດ້ທັງການຂົ້ວ ແລະ ຕົ້ມ, ໃຊ້ເປັນໂຈກ, ໃຊ້ເຮັດເຂົ້າຈີ່, ຫລືໃຊ້ຜະລິດເບຍໂດຍການນຳເອົາເມັດໄປບົມໃຫ້ງອກ. ເມັດໃຊ້ຜະລິດເຄື່ອງດືມທີ່ມີເເອລກໍຮໍ ແລະ ນ້ຳສົ້ມສາຍຊູ. ລຳຕົ້ນໃຊ້ເປັນວັດຖຸໃນກໍ່ສ້າງ, ເຊື້ອໄຟ ແລະ ອາຫານສັດ.[1]
• ໃຊ້ເປັນຢາຂັບນ້ຳປັດສະວະໂດຍການນຳເອົາເມັດແຫ້ງປະມານ 30-60 ກລາມ ຫລື ຮາກແຫ້ງປະມານ 15-30 ກລາມ (ຖ້າເປັນຮາກສົດແມ່ນໃຊ້ 30-60 ກລາມ) ນຳມາຕົ້ມກັບນ້ຳດືມ.
• ໃນຜູ້ຍິ່ງຕົກເລືອດໃນເວລາເກີດລູກໃຫມ່ໃຫ້ໃຊ້ຮາກສົດປະມານ 7 ຕົ້ນ(ປະມານ 30-60 ກລາມ) ຜະສົມກັບນ້ຳຕານຊາຍແດງປະມານ 15 ກລາມແລ້ວຕົ້ມກັບນໍ້າດືມຈະຊ່ວຍບັນເທົາອາການລົງໄດ້
• ໃຊ້ເປັນຢາຮັກສາພະຍາດອະຫິວາ, ບິດ, ຊ່ວຍສະໝານລຳໃສ້ ແລະ ກະເພາະອາຫານດ້ວຍການໃຊ້ເມັດແຫ້ງປະມານ 30-60 ກລາມ ນໍາມາຕົ້ມກັບນໍ້າດື່ມ[2]
ລັກສະນະປະຈຳພັນ:
• ແນວພັນ: JP70148 (GOLDEN LIGHT SORGHUM)
• ຄວາມສູງ: 151.4 ຊມ
• ຈໍານວນໜໍ່: 1 ໜໍ່
• ຄວາມຍາວຮວງ: 21.4 ຊມ
• ຄວາມໜາລຳຕົ້ນ: 6 ມມ
• ຄວາມຍາວໃບ: 50.6 ຊມ
• ຄວາມກວ້າງໃບ: 4.9 ຊມ
• ອາຍຸ: ຮູ້ສຶກແສງຈະອອກດອກຢູ່ໃນຊ່ວງແສງກາງເວັນສັ້ນກ່ອນສິບເອັດຊົ່ວໂມງ
ເອກະສານອ້າງອີງ:
1. Field crops production in Thailand, Field crops research institute, Department of agriculture, Ministry of agriculture and co-operatives, Bangkok, Thailand. pp 19-25
2. ໜັງສືພະຈານານຸກົມສະໝຸນໄພໄທ, ສະບັບພິມຄັ້ງທີ່ 5. (ດຣ ວິດທຽງບຸນນະທຳ). “ເຂົ້າຝ້າງສະໝຸດໂຄດົມ”. ໜ້າ 120-124
3. https://th.wikipedia.org/wiki
ແຫຼ່ງຂໍ້ມູນ:
ຂໍ້ມູນເພີມຕື່ມ:
ຂໍ້ມູນເຕັກນິກ:
ວີດີໂອ:
ຕິດຕໍ່:
ເຂົ້າຝ້າງ1
ແນວພັນທີ1
ຊື່ພາສາລາວ: ເຂົ້າຝ້າງ
ຊື່ພາສາອັງກິດ: Sorghum
ຕະກູນ: Poaceae
ຊະນິດ: S. bicolor
ຊື່ວິທະຍາສາດ: Sorghum bicolor L.
ລັກສະນະທົ່ວໄປ: ເຂົ້າຝ້າງຈັດຢູ່ໃນອັນດັບຫ້າຂອງພືດອາຫານໂລກຮອງຈາກ: ເຂົ້າ, ເຂົ້າວີດ, ສາລີ ແລະ ເຂົ້າບຣາເລ. ເຂົ້າຝ້າງຄາດວ່າມີຖິ່ນກຳເນີດຢູ່ປະເທດໂອຖິໂອເປຍ, ຈາກນັ້ນໄດ້ແພ່ກະຈາຍໄປຕາມເສັ້ນທາງການຄ້າຫລືການເດີນເຮືອ. ເຂົ້າຝ້າງຈັດຢູ່ໃນພືດຕະກູນຫຍ້າ, ມີອາຍຸໜຶ່ງປີ, ຕົ້ນດຽວຫລືແຕກກໍທີ່ເຫງົ້າ, ມີຮາກພິເສດເປັນຮາກຝອຍ, ລຳຕົ້ນຕັ້ງ, ແຫ້ງຫລືຊຸ່ມນ້ຳ, ມີລົດຈືດ ແລະ ຫວານ, ຂ້າງໃນຂອງລຳຕົ້ນຄ້າຍຄືຟອງນ້ຳ ແລະ ມີຊອງຫວ່າງ, ໃບລຽງສະຫລັບ, ກາບອ້ອມຮອບລຳຕົ້ນເຊິ່ງສ່ວນຂອງກາບຊ້ອນເລື່ອມກັນ, ມີໄຂນວນປົກຄຸມ, ລີ້ນໃບສັ້ນ ແລະ ມີຂົນປົກຫຸ້ມຢູ່ຂອບດ້ານເທິງ, ມີປາກໃບທັງສອງດ້ານ, ດອກເປັນຊໍ, ເມັດຄ້າຍຄືກັບທັນຍະພືດ: ກົມຫລືປາຍມົນ ແລະ ແຫລມ, ໃຊ້ເປັນອາຫານທັງຄົນ, ສັດ ແລະ ນອກນັ້ນຍັງໃຊ້ເປັນນໍ້າມັນເຊື້ອໄຟ.[1]
ຄຸນປະໂຫຍດ:
• ເຂົ້າຝ້າງເປັນພືດອາຫານສັດທີ່ສຳຄັນໃນແອັບຟິກາ, ເອເຊຍ, ສະຫາລັດອາເມລິກາ ແລະ ອັອດສະເຕເລຍ. ປຸງແຕ່ງໄດ້ທັງການຂົ້ວ ແລະ ຕົ້ມ, ໃຊ້ເປັນໂຈກ, ໃຊ້ເຮັດເຂົ້າຈີ່, ຫລືໃຊ້ຜະລິດເບຍໂດຍການນຳເອົາເມັດໄປບົມໃຫ້ງອກ. ເມັດໃຊ້ຜະລິດເຄື່ອງດືມທີ່ມີເເອລກໍຮໍ ແລະ ນ້ຳສົ້ມສາຍຊູ. ລຳຕົ້ນໃຊ້ເປັນວັດຖຸໃນກໍ່ສ້າງ, ເຊື້ອໄຟ ແລະ ອາຫານສັດ.[1]
• ໃຊ້ເປັນຢາຂັບນ້ຳປັດສະວະໂດຍການນຳເອົາເມັດແຫ້ງປະມານ 30-60 ກລາມ ຫລື ຮາກແຫ້ງປະມານ 15-30 ກລາມ (ຖ້າເປັນຮາກສົດແມ່ນໃຊ້ 30-60 ກລາມ) ນຳມາຕົ້ມກັບນ້ຳດືມ.
• ໃນຜູ້ຍິ່ງຕົກເລືອດໃນເວລາເກີດລູກໃຫມ່ໃຫ້ໃຊ້ຮາກສົດປະມານ 7 ຕົ້ນ(ປະມານ 30-60 ກລາມ) ຜະສົມກັບນ້ຳຕານຊາຍແດງປະມານ 15 ກລາມແລ້ວຕົ້ມກັບນໍ້າດືມຈະຊ່ວຍບັນເທົາອາການລົງໄດ້
• ໃຊ້ເປັນຢາຮັກສາພະຍາດອະຫິວາ, ບິດ, ຊ່ວຍສະໝານລຳໃສ້ ແລະ ກະເພາະອາຫານດ້ວຍການໃຊ້ເມັດແຫ້ງປະມານ 30-60 ກລາມ ນໍາມາຕົ້ມກັບນໍ້າດື່ມ[2]
ລັກສະນະປະຈຳພັນ:
• ແນວພັນ: JP331 (TAKAKIBI)
• ຄວາມສູງ: 138.7 ຊມ
• ຈຳນວນໜໍ່: 2 ໜໍ່
• ຄວາມຍາວຮວງ: 23.9 ຊມ
• ຄວາມໜາລຳຕົ້ນ: 9.2 ມມ
• ຄວາມຍາວໃບ: 51 ຊມ
• ຄວາມກວ້າງໃບ: 5.5 ຊມ
ອາຍຸ: ຮູ້ສຶກແສງຈະອອກດອກຢູ່ໃນຊ່ວງແສງກາງເວັນສັ້ນກ່ອນສິບເອັດຊົ່ວໂມງ
ເອກະສານອ້າງອີງ:
1. Field crops production in Thailand, Field crops research institute, Department of agriculture, Ministry of agriculture and co-operatives, Bangkok, Thailand. pp 19-25
2. ໜັງສືພະຈານານຸກົມສະໝຸນໄພໄທ, ສະບັບພິມຄັ້ງທີ່ 5. (ດຣ ວິດທຽງບຸນນະທຳ). “ເຂົ້າຝ້າງສະໝຸດໂຄດົມ”. ໜ້າ 120-124
3. https://th.wikipedia.org/wiki
ແຫຼ່ງຂໍ້ມູນ:https://th.wikipedia.org/wiki
ຮູບພາບຈາກ:
ຂໍ້ມູນເພີມຕື່ມ:
ຂໍ້ມູນເຕັກນິກ:
ວີດີໂອ:
ເຂົ້າປ່າ NIVARA
ຊື່ພາສາລາວ: ເຂົ້າປ່າ
ຊື່ພາສາອັງກິດ: Wild Rice
ຕະກູນ: Poaceae
ຊະນິດ: O. nivara
ຊື່ວິທະຍາສາດ: Oryza nivara L.
ລັກສະນະທົ່ວໄປ: ເຂົ້າປ່າແມ່ນສາມາດແບ່ງອອກເປັນຫລາຍຊະນິດ, ໃນແຕ່ລະຊະນິດຈະມີຫລາຍລັກສະນະ ແລະ ກໍ່ມີຄວາມສຳຄັນຫລາຍຢ່າງແຕກຕ່າງກັນອອກໄປຂອງຊະນິດນັ້ນໆ. ເຂົ້າປ່າແມ່ນເປັນບັນພະບູລຸດຂອງເຂົ້າໃນປະຈຸບັນ, ເປັນເຂົ້າອີກຊະນິດໜຶ່ງທີ່ມີໃນທຳມະຊາດເຊິ່ງສາມາດເກີດຂື້ນໄດ້ໃນບ່ອນຫລູບ ແລະ ບ່ອນໂນນ, ເຂົ້າປ່າເຖິ່ງຈະມີຫລາຍຊະນິດ ແລະ ຫລາຍລັກສະນະທີ່ແຕກຕ່າງກັນແຕ່ມີບ່າງລັກສະນະ ທີ່ຄືກັນນັ້ນແມ່ນເມັດຂອງເຂົ້າປ່າໃນໜຶ່ງຮວງແມ່ນສຸກແກ່ບໍ່ພ້ອມກັນເຊັ່ນ: ໃນເຂົ້າປ່າຮວງໜຶ່ງເມັດຈະແກ່ໃນ 9 ຫາ 30 ວັນ. ເມື່ອເວລາເມັດແກ່ແລ້ວກໍ່ຈະຫລົນ, ເມັດຈະມີລັກສະນະການພັກໂຕທີ່ແຕກຕ່າງກັນຫລາຍເລີ່ມແຕ່ບໍ່ມີການພັກໂຕຈົນໄປຮອດຫລາຍປີ, ເມັດເຂົ້າເປືອກ ແລະ ເຂົ້າກ້ອງຈະມີຫລາກຫລາຍສີ, ເມັດອາດມີຫາງຍາວເຖິງ 10 ເທົ່າຂອງຄວາມຍາວເມັດຂອງມັນ ແລະ ກໍ່ຍັງມີຫລາຍສີ[1]. ຢູ່ທີ່ລາວເຮົາແມ່ນພົບເຫັນຢູ່ 5 ຊະນິດ,
ແຫລງພົບເຫັນ:ພົບເຫັນຢູ່ຕາມທຳມະຊາດ, ທາງທິດຕາເວັນອອກ, ທິດໃຕ້ ແລະ ທິດຕາເວັນອອກຊຽງໃຕ້ຂອງທະວີບ ເອເຊຍເຊັ່ນ: Bangladest, Cambodia, China, India, Lao, Malasia, Myanmar, Nepal, Srilanka, Thailand and Vietnam.
ຄວາມແຕກຕ່າງຂອງເຂົ້າ ແລະ ເຂົ້າປ່າ:
| ເຂົ້າ | ເຂົ້າປ່າ |
| • ເມັດຍາວ • ບໍ່ມີຫາງ • ອອກຮວງໃກ້ຄຽງກັນ ແລະ ສຸກແກ່ພ້ອມກັນທັງຮວງ • ມີເມັດເຕັມຫລາຍກ່ອນ 95% • ເມັດຫລົນປານກາງ • ເມັດມີການພັກໂຕ 6-8 ອາທິດ |
• ເມັດສັ້ນປ້ອມ • ຫາງຍາວກວ່າ 10 ເທົ່າຂອງເມັດ • ອອກຮວງບໍ່ພ້ອມກັນ • ສຸກແກ່ບໍ່ພ້ອມກັນພາຍໃນຮວງ • ມີເມັດເຕັມແຕ່ 50-95% • ເມັດຫລົນງ່າຍຫາຫລົນຍາກ • ເມັດບໍ່ພັກໂຕຫາພັກໂຕສິບປີ[2] |
ລັກສະນະປະຈຳພັນຂອງ Nivara:
• ສະຖານທີ່: ພົບເຫັນຢູ່ຕາມໜອງນ້ຳທຳມະຊາດ
• ອາຍຸ: ປີດຽວ, ອອກດອກແລ້ວຕາຍ
• ຂະຫຍາຍພັນ: ເມັດ[4]
• ຄວາມສູງ: ຕ່ຳ-ປານກາງ
• ຮວງ: ແໜ້ນ-ປານກາງ
• ເມັດຍາວ: 6-10.4 ມມ
• ເມັດກວ້າງ: 1.9-3.4 ມມ
• ຫາງຍາວ: 4-10 ຊມ
• ເກສອນຜູ້ຍາວ: 1.5-3 ມມ
ເອກະສານອ້າງອີງ:
1. ອົງຄວາມຮູ້ເລື່ອງເຂົ້າ, ສຳນັກວິໃຈແລະພັດທະນາເຂົ້າ, ກົມການເຂົ້າ
2. www.ricethailand.go.th/info_riceknowledge.htm
3. https://en.wikipedia.org/wiki/Oryza_nivara
4. Rice in Laos pp 223.
ແຫຼ່ງຂໍ້ມູນ:
ຂໍ້ມູນເພີມຕື່ມ:
ຂໍ້ມູນເຕັກນິກ:
ວີດີໂອ:
ຕິດຕໍ່:
ການຄົ້ນຄ້ວາກ່ຽວກັບພັນແບ້ພື້ນເມືອງ
4. ການຄົ້ນຄ້ວາກ່ຽວກັບແບ້ພັນພື້ນເມືອງລາວ
4.1 ການຈັດຈຳແນກແບ້ (Classification)
ການຈັດຈຳແນກແບ້ໃນໂລກນີ້ ແມ່ນປະກອບມີໂຄງຮ່າງຫລັກດັ່ງມີລາຍລະອຽດດັ່ງຕໍ່ໄປນີ້:
| ອານາຈັກ | (Kingdom) | Animalia | ອານາຈັກສັດ |
| ປະເພດຍ່ອຍ | (Subphylum) | Vertebrata | ມີກະດູກສັນຫລັງ ແລະ ມີເລືອດ |
| ຊັ້ນ | (Class) | Mummalia | ເປັນສັດເລືອດອຸ່ນ ແລະ ລ້ຽງລູກດ້ວຍນົມ |
| ອັນດັບ | (Order) | Artiodactyla | ຕີນມີລັກສະນະເປັນກີບຄູ່ |
| ຄອບຄົວ | (Family) | Bodivae | ເປັນສັດກະເພາະລວມ ກິນອາຫານຫຍາບເປັນຫລັກ ແລະ ຄ້ຽວເອື້ອງ |
| ຕະກຸນ | (Genus) | Capra | ເປັນສັດໃນສະກຸນ ງົວ, ຄວາຍ, ແກະ, ແບ້ |
| ຊະນິດ | (Species) | Capra | ແບ້ |
| ສາຍພັນ | hircus |
4.2 ຄຸນລັກສະນະຂອງແບ້ພື້ນເມືອງລາວ
ແບ້ໃນ ສປປ ລາວທີ່ນິຍົມກັນລ້ຽງ ສ່ວນໃຫຍ່ແມ່ນພັນພື້ນເມືອງ ທີ່ສາມາດພົບເຫັນໃນພາກຕ່າງໆຂອງປະເທດ, ມີລັກສະນະຄ້າຍຄືແບ້ “Katjang” ທີ່ພົບເຫັນໃນບັນດາປະເທດແຖບອາຊີໃຕ້, ມີສີ ແລະ ຂະໜາດແຕກຕ່າງກັນເຊັ່ນ: ສີດຳ, ສີນ້ຳຕານອ່ອນ, ແດງ, ດ່າງ, ຫູຕັ້ງ ແລະ ມີຂະໜາດນ້ອຍ. ແບ້ແມ່ພັນຈະເກີດລູກເທື່ອທຳອິດເມື່ອອາຍຸປະມານ 1 ປີ ແລະ ສ່ວນໃຫຍ່ຈະໃຫ້ລູກ 1 ໂຕ, ສ່ວນຄັ້ງຕໍ່ໄປແມ່ນຈະໃຫ້ລູກ 2 ແລະ ບາງຄັ້ງກໍ່ 3 ໂຕ. ໃຫ້ລູກສະເລ່ຍ 2.1 ໂຕ/ຊອກ ແລະ 1.4 ຊອກ/ປີ. ນ້ຳໜັກເກີດໃໝ່ຈະມີປະມານ 1.5±0.09 ກິໂລກຼາມສຳລັບເພດຜູ້ ແລະ 1.1±0.06 ກິໂລກຼາມສຳລັບເພດແມ່. ນ້ຳໜັກເມື່ອຢ່ານົມຈະມີປະມານ 9.7±0.49 ກິໂລກຼາມ ແລະ 14.8±0.55 ກິໂລກຼາມ ເມື່ອຂຶ້ນເພດຄັ້ງທຳອິດ. ນ້ຳໜັກໂຕເມື່ອເຕັມກະສຽນມີປະມານ 35.8±1.34 ກິໂລກຼາມ ສຳລັບເພດຜູ້ ແລະ 31.4±0.95 ກິໂລກຼາມສຳລັບເພດແມ່. ແບ້ພັນພື້ນເມືອງມີຮູບຮ່າງ ແລະ ຂະໜາດຂອງລຳໂຕນ້ອຍ ແຕ່ເປັນພັນທີ່ສາມາດປັບຕົວເຂົ້າກັບສະພາບແວດລ້ອມໄດ້ດີ ໂດຍສະເພາະຕໍ່ກັບອາຫານທີ່ມີຄຸນນະພາບຕ່ຳ. ການຄົ້ນຄວ້າລະອຽດກ່ຽວກັບສາຍພັນ, ຄຸນລັກສະນະທາງດ້ານການຜະລິດຕ່າງໆແມ່ນມີບົດບາດສຳຄັນໃນການຍົກຜະລິດຕະພາບຂອງການລ້ຽງແບ້. (ພອນປະເສີດ ເພັງສະຫວັນ ແລະ ຄະນະ, 2004).
3. ຜົນຂອງການຄົ້ນຄວ້າກ່ຽວກັບອາຫານແບ້
ສູນຄົ້ນຄ້ວາການລ້ຽງສັດ ໃນໄລຍະຜ່ານມາແມ່ນໄດ້ສຸມໃສ່ການທົດລອງທາງດ້ານອາຫານເປັນຫລັກ, ຊຶ່ງຜົນໄດ້ຮັບຈາກການຄົ້ນຄ້ວາ ແມ່ນມີລາຍລະອຽດດັ່ງຕໍ່ໄປນີ້: ຈາກການທົດລອງນຳໃຊ້ໃບມັນຕົ້ນສົດ ຫຼື ແຫ້ງ)Manihot esculenta, Grantz) ເພື່ອນຳໃຊ້ເປັນແຫຼ່ງໂປຣຕີນຕໍ່ການຈະເລີນເຕີບໂຕຂອງແບ້ພື້ນເມືອງ ທີ່ມີນ້ຳໜັກໂຕສະເລ່ຍ 10.28 ກິໂລກຼາມ ໂດຍເກືອຫຍ້າແກມບາ (Andropogon gayanus cv. Kent) ຫຼື ອ້ອຍ (Saccharum officinarum) ເປັນອາຫານຫຼັກ ພົບວ່າ ແບ້ທີ່ກິນໃບມັນຕົ້ນສົດ ມີອັດຕາການຈະເລີນເຕີບໂຕຕໍ່ວັນສູງກວ່າແບ້ທີ່ກິນໃບໃນຕົ້ນແຫ້ງ ແລະ ແບ້ທີ່ກິນຫຍ້າແກມບາ ມີອັດຕາການຈະເລີນເຕີບໂຕສູງກວ່າແບ້ທີ່ກິນອ້ອຍເປັນອາຫານຫຼັກ, ຊຶ່ງມີລາຍລະອຽດໃນຕາຕະລາງ 1 ແລະ ຮູບສະແດງທີ່ 1 (ບຸນຖາວອນ ກຸນນະວົງສາ, 2010).
ຕາຕະລາງ 1. ການປ່ຽນແປງນໍ້າຫນັກ ແລະ ການແລກປ່ຽນອາຫານຕໍ່ນໍ້າຫນັກເພີ້ມຂອງແບ້
| ເນື້ອໃນລາຍການ | ຫຍ້າແກມບາ+ ໃບມັນຕົ້ນແຫ້ງ | ຫຍ້າແກມບາ+ ໃບມັນຕົ້ນສົດ | ອ້ອຍ+ ໃບມັນຕົ້ນແຫ້ງ | ອ້ອຍ+ ໃບມັນຕົ້ນສົດ | SE |
| ຈຳນວນແບ້ທົດລອງ, ໂຕ | 6 | 6 | 6 | 6 | 6 |
| ນ້ຳໜັກເລີ້ມຕົ້ນ, ກິໂລກຼາມ | 10.7 | 11.4 | 11.5 | 10.7 | 0.55 |
| ນ້ຳໜັກສຸດທ້າຍ, ກິໂລກຼາມ | 12.8 | 14.0 | 13.3 | 13.3 | 0.52 |
| ການເພີ້ມນ້ຳໜັກຕໍ່ວັນ, ກຼາມ | 44.7a | 59.2b | 40.7a | 56.3b | 5.10 |
| ການແລກປ່ຽນອາຫານຕໍ່ນໍ້າຫນັກເພີ້ມ | 16.3 | 9.10 | 12.4 | 6.24 | 1.67 |
a, b, ຄ່າສະເລັ່ຍຢູ່ໃນແຖວດຽວກັນ ທີ່ມີສັນຍາລັກຕົວອັກສອນຕ່າງກັນ ແມ່ນມີຄວາມແຕກຕ່າງກັນ (P<0.05)
ຮູບສະແດງທີ່1: ອັດຕາການຈະເລີນເຕີບໂຕຂອງແບ້ທີ່ກິນຫຍ້າແກມບາ ແລະ ອ້ອຍເປັນອາຫານຫຼັກ ແລະ ເສີມດ້ວຍໃບມັນຕົ້ນແຫ້ງ ແລະ ໃບມັນຕົ້ນດິບ, ກຼາມ/ວົນ
ພອນປະເສີດ ເພັງສະຫວັນ ແລະ ຄະນະ (2004) ໄດ້ລາຍງານວ່າ: ການນຳໃຊ້ຫຍ້າແກມບາ (Andropogon gayanus cv. Kent) ເປັນອາຫານຫຼັກ ແລະ ເສີມຖົ່ວສະໄຕໂລ (Stylosanthes quianensis CIAT 184) ເປັນແຫຼ່ງໂປຣຕີນໃນລະດັບທີ່ແຕກຕ່າງກັນ (0, 20, 30 ແລະ 40%) ເຮັດໃຫ້ການຈະເລີນເຕີບໂຕຂອງແບ້ຜູ້ພື້ນເມືອງທີ່ມີນ້ຳໜັກສະເລ່ຍ 12.4±0.22 ກິໂລກຼາມ, ສາມາດເພີມນໍ້າຫນັກໃນລະດັບຕ່າງກັນແຕ່ 27 ຫາ 70 ກຼາມ ຕໍ່ ວັນ. ແຕ່ແບ້ທີ່ໄດ້ກິນຖົ່ວສະໄຕໂລ ໃນລະດັບ 40% ແມ່ນ ມີນໍ້າຫນັກເພີມສູງເຖິງ 70 ກຼາມ/ວັນ. ການຈະເລີນເຕີບໂຕຂອງແບ້ພື້ນເມືອງ ແມ່ນ ໄດ້ສະແດງໃນຮູບສະແດງທີ່ 2 ລຸ່ມນີ້:
ຮູບສະແດງທີ່2: ການຈະເລີນເຕີບໂຕຂອງແບ້ພື້ນເມືອງທີ່ໃຫ້ຫຍ້າແກມບາ ແລະ ການເສີມຖົ່ວສະໄຕໂລໃນລະດັບທີ່ແຕກຕ່າງກັນ
ວັນທອງ ແພງວິຈິດ, 2007 ໄດ້ລາຍງານກ່ຽວກັບການນຳໃຊ້ໃບມັນຕົ້ນແຫ້ງ (Manihot esculenta, Grantz) ເປັນແຫຼ່ງໂປຣຕີນ ໃນລະດັບທີ່ແຕກຕ່າງກັນ (0, 20, 30 ແລະ 40%) ໂດຍໃຊ້ຫຍ້າແກມບາ (Andropogon gayanus cv. Kent) ເປັນອາຫານຫຼັກຕໍ່ກັບການຈະເລີນເຕີບໂຕຂອງແບ້ຜູ້ພື້ນເມືອງທີ່ມີນ້ຳໜັກສະເລ່ຍ 14.5 kg ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າ ກຸ່ມທີ່ເສີມໃບມັນຕົ້ນແຫ້ງ 40% ເຮັດໃຫ້ອັດຕາການກິນໄດ້ທາດແຫ້ງ, ການຍ່ອຍໄດ້ດີກວ່າຈຸທົດລອງອື່ນໆ ແລະ ມີອັດຕາການຈະເລີນເຕີບໂຕສູງເຖິງ 55 ກຼາມ/ວັນ ດັ່ງຮູບສະແດງທີ່ 3ຕໍ່ລົງໄປນີ້:
ຮູບສະແດງທີ່3: ການຈະເລີນເຕີບໂຕຂອງແບ້ພື້ນເມືອງທີ່ໃຫ້ຫຍ້າແກມບາ ແລະ ການເສີມໃບມັນຕົ້ນແຫ້ງໃນລະດັບທີ່ແຕກຕ່າງກັນ
ສົມຈັນ ຄຳພາວົງ (2011) ໄດ້ລາຍງານກ່ຽວກັບການນຳໃຊ້ໃບປໍສາທີ່ມີໂປຣຕີນ 24.1% (Paper mulberry) ເປັນອາຫານເສີມໃນລະດັບທີ່ແຕກຕ່າງກັນ 0, 5, 15 ແລະ 25% ຂອງຈຳນວນທາດແຫ້ງທີ່ກິນໄດ້ ໂດຍມີຫຍ້າກີນີ (Panicum maximum cv Guinea) ເປັນອາຫານຫຼັກ (ໂປຣຕີນ 9.7%) ໃຫ້ແກ່ແບ້ຜູ້ລຸ້ນພື້ນເມືອງເພດຜູ້ທີ່ມີນ້ຳໜັກສະເລ່ຍ 25.3±3.1 kg ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າ ກຸ່ມທີ່ເສີມ 25% ມີອັດຕາການຈະເລີນເຕີບໂຕສູງ 53 ກຣາມ/ວັນ. ດັ່ງມີລາຍລະອຽດໃນຮູບສະແດງທີ່ 4:
ຮູບສະແດງທີ່4: ການຈະເລີນເຕີບໂຕຂອງແບ້ພື້ນເມືອງທີ່ໃຫ້ຫຍ້າກີນີ ແລະ ການເສີມໃບປໍສາອ່ອນໃນລະດັບທີ່ແຕກຕ່າງກັນ
ເຂົ້າປ່າ RUFIPOGON
ຊື່ພາສາລາວ: ເຂົ້າປ່າ
ຊື່ພາສາອັງກິດ: Wild Rice
ຕະກູນ: Poaceae
ຊະນິດ: O. rufipogon
ຊື່ວິທະຍາສາດ: Oryza rufipogon L.
ລັກສະນະທົ່ວໄປ: ເຂົ້າປ່າແມ່ນສາມາດແບ່ງອອກເປັນຫລາຍຊະນິດ, ໃນແຕ່ລະຊະນິດຈະມີຫລາຍລັກສະນະ ແລະ ກໍ່ມີຄວາມສຳຄັນຫລາຍຢ່າງແຕກຕ່າງກັນອອກໄປຂອງຊະນິດນັ້ນໆ. ເຂົ້າປ່າແມ່ນເປັນບັນພະບູລຸດຂອງເຂົ້າໃນປະຈຸບັນ, ເປັນເຂົ້າອີກຊະນິດໜຶ່ງທີ່ມີໃນທຳມະຊາດເຊິ່ງສາມາດເກີດຂື້ນໄດ້ໃນບ່ອນຫລູບ ແລະ ບ່ອນໂນນ, ເຂົ້າປ່າເຖິ່ງຈະມີຫລາຍຊະນິດ ແລະ ຫລາຍລັກສະນະທີ່ແຕກຕ່າງກັນ ແຕ່ມີບ່າງລັກສະນະທີ່ຄືກັນນັ້ນແມ່ນເມັດຂອງເຂົ້າປ່າໃນໜຶ່ງຮວງແມ່ນສຸກແກ່ບໍ່ພ້ອມກັນເຊັ່ນ: ໃນເຂົ້າປ່າຮວງໜຶ່ງເມັດຈະແກ່ໃນ 9 ຫາ 30 ວັນ. ເມື່ອເວລາເມັດແກ່ແລ້ວກໍ່ຈະຫລົນ, ເມັດຈະມີລັກສະນະການພັກໂຕທີ່ແຕກຕ່າງກັນຫລາຍເລີ່ມແຕ່ບໍ່ມີການພັກໂຕຈົນໄປຮອດຫລາຍປີ, ເມັດເຂົ້າເປືອກ ແລະ ເຂົ້າກ້ອງຈະມີຫລາກຫລາຍສີ, ເມັດອາດມີຫາງຍາວເຖິງ 10 ເທົ່າຂອງຄວາມຍາວເມັດຂອງມັນ ແລະ ກໍ່ຍັງມີຫລາຍສີ[1]. ຢູ່ທີ່ລາວເຮົາແມ່ນພົບເຫັນຢູ່ 5 ຊະນິດ,
ແຫຼ່ງພົບເຫັນ:ພົບເຫັນຢູ່ຕາມທຳມະຊາດ, ທາງທິດຕາເວັນອອກ, ທິດໃຕ້ ແລະ ທິດຕາເວັນອອກຊຽງໃຕ້ຂອງທະວີບ ເອເຊຍເຊັ່ນ: Bangladest, Cambodia, China, India, Lao, Malasia, Myanmar, Nepal, Srilanka, Thailand and Vietnam.[3]
ຄວາມແຕກຕ່າງຂອງເຂົ້າ ແລະ ເຂົ້າປ່າ:
| ເຂົ້າ | ເຂົ້າປ່າ |
| • ເມັດຍາວ • ບໍ່ມີຫາງ • ອອກຮວງໃກ້ຄຽງກັນ ແລະ ສຸກແກ່ພ້ອມກັນທັງຮວງ • ມີເມັດເຕັມຫລາຍກ່ອນ 95% • ເມັດຫລົນປານກາງ • ເມັດມີການພັກໂຕ 6-8 ອາທິດ |
• ເມັດສັ້ນປ້ອມ • ຫາງຍາວກວ່າ 10 ເທົ່າຂອງເມັດ • ອອກຮວງບໍ່ພ້ອມກັນ • ສຸກແກ່ບໍ່ພ້ອມກັນພາຍໃນຮວງ • ມີເມັດເຕັມແຕ່ 50-95% • ເມັດຫລົນງ່າຍຫາຫລົນຍາກ • ເມັດບໍ່ພັກໂຕຫາພັກໂຕສິບປີ[2] |
ລັກສະນະປະຈຳພັນຂອງ Rufipogon:
• ສະຖານທີ່: ພົບເຫັນຢູ່ຕາມໜອງນ້ຳທຳມະຊາດ
• ອາຍຸ: ຂ້າມປີ
• ອອກດອກ: ທ້າຍເດືອນ10-ທ້າຍເດືອນ1
• ຂະຫຍາຍພັນ: ຂໍ້ລຳຕົ້ນ ແລະ ເມັດ
• ຄວາມສູງ: 150 ຊມ ຫລືຫລາຍກ່ອນຊື້ນກັບຄວາມເລິກຂອງນ້ຳ
• ຮວງ: ປານກາງ-ເປີດ
• ເມັດຍາວ: 6-10.4 ມມ
• ເມັດກວ້າງ: 1.9-3.4 ມມ
• ຫາງຍາວ: 4-10 ຊມ
• ເກສອນຜູ້ຍາວ: 1.5-3 ມມ
ເອກະສານອ້າງອີງ:
1. ອົງຄວາມຮູ້ເລື່ອງເຂົ້າ, ສຳນັກວິໃຈແລະພັດທະນາເຂົ້າ, ກົມການເຂົ້າ
2. www.ricethailand.go.th/info_riceknowledge.htm
3. https://en.wikipedia.org/wiki/Oryza_rufipogon
4. Rice in Laos pp223
ແຫຼ່ງຂໍ້ມູນ:
ຂໍ້ມູນເພີມຕື່ມ:
ຂໍ້ມູນເຕັກນິກ:
ວີດີໂອ:
ຕິດຕໍ່:
ເຂົ້າໜຽວທ່າດອກຄຳ8 (TDK8)
ຊື່ແນວພັນ: ທ່າດອກຄຳ8 (TDK8)
ຊະນິດເຂົ້າ: ເຂົ້າໜຽວ
ຄູ່ປະສົມພັນ: RD10/TDK1
ປະຫວັດພັນເຂົ້າ: ເປັນແນວພັນທີ່ໄດ້ຈາກຄູ່ປະສົມຂອງສູນຄົ້ນຄວ້າກະສິກຳຄູ່ທີ່ 37 ໄດ້ຈາກການປະສົມພັນລະຫວ່າງເຂົ້າໜຽວຂອງໄທ (RD10) ກັບເຂົ້ົາພັນປັບປຸງລາວຄືທ່າດອກຄຳ1ໂດຍວິທີປັບປຸງພັນແບບມາດຕະຖານ (Conventional Breeding) ເລີ່ມຕົ້ນໃນປີ 1996 ຈົນໄດ້ສາຍພັນດີເດັ່ນຄື: TDK37-B-3-2-1-B
ການຮັບຮອງພັນ: ກົມປູກຟັງອອກແນວພັນພືດສົ່ງເສີມໃນວັນທີ 13 ສິງຫາ 2018
ລັກສະນະປະຈຳພັນ:
– ເປັນເຂົ້າໜຽວຕົ້ນສູງປະມານ 90-115 ຊມ
– ເປັນເຂົ້າບໍ່ຮູ້ສຶກຕໍ່ຊ່ວງແສງອາຍຸແຕ່ມື້ຕົກກ້າຫາມື້ເກັບກ່ຽວແມ່ນ 130-135 ມື້
– ລຳຕົ້ນສີຂຽວຕັ້ງຊື່, ມີຮວງຍາວປານກາງ ຕົ້ນແຂງທົນຕໍ່ການຫັກລົ້ມໄດ້ດີ
– ໄລຍະພັກໂຕຂອງເມັດເຂົ້າ 3 ອາທິດ
– ເມັດເຂົ້າເປືອກແມ່ນສີນ້ຳຕານເຂັ້ມ
– ເມັດເຂົ້າກ້ອງມີລວງຍາວ, ກວ້າງ ແລະ ຄວາມໜາແມ່ນ 7.85 x 2.19×2.83 ມມ
– ປະລິມານທາດອາມີໂລສ <2%
– ຄຸນນະພາບເຂົ້າໜື້ງສຸກອ່ອນນຸ້ມບໍ່ຫອມ
ຜົນຜະລິດ: 3-5 ໂຕ່ນ/ເຮັກຕາ
ລັກສະນະເດັ່ນ:
– ເປັນເຂົ້າໜຽວສາມາດປູກໄດ້ທັງນາປີ ແລະ ນາແຊງ
– ຕ້ານທານດີຕໍ່ພະຍາດເຂົ້າຜູ້, ທົນປານກາງຕໍ່ພະຍາດໃບໄໝ້ ແລະ ຂອບໃບແຫ້ງ
– ຄຸນນະພາບການກີນດີອ່ອນນຸ້ມ, ເຂົ້າເຢັນອຸ່ນຄືນບໍ່ແຫລວ
– ເປີເຊັນເຂົ້າສານສີໄດ້ດີກ່ອນເຂົ້າທ່າດອກຄຳ1
– ທົນປານກາງຕໍ່ປະກົດການເຫລັກ (Fe) ເປັນຜິດ
ຂໍ້ຄວນລະວັງ:
– ບໍ່ທົນທານຕໍ່ພະຍາດຄໍຮວງເໜົ່າ, ເພັ້ຍຈັກຈັ່ນສີນ້ຳຕານ-ສີຂຽວ ແລະ ແມງບົ່ວ
ພື້ນທີ່ແນະນຳ:
– ເໝາະສົມໃນເຂດພາກກາງລວມເຖີງແຂວງຊຽງຂວາງ, ພາກໄຕ້ ແລະ ບາງເຂດໃນເຂດພາກເໜືອໄດ້ແກ່: ແຂວງບໍ່ແກ້ວ, ແຂວງຫລວງນ້ຳທາ, ແຂວງໄຊຍະບຸລີ, ແຂວງອຸດົມໄຊ ແລະ ແຂວງຫລວງພະບາງ
ແຫຼ່ງຂໍ້ມູນ:
ຂໍ້ມູນເພີມຕື່ມ:
ຂໍ້ມູນເຕັກນິກ:
ວີດີໂອ:
ຕິດຕໍ່:
ເຂົ້າໜຽວວຽງຈັນ450-2 (VTE450-2)
ຊະນິດເຂົ້າ: ເຂົ້າໜຽວ
ຄູ່ປະສົມພັນ: TDK1/TDK7//IR55419-04
ປະຫວັດພັນເຂົ້າ: ເປັນແນວພັນເຂົ້າພັນປັບປຸງຂອງສູນຄົ້ນຄວ້າກະສິກຳ-ນາພອກທີ່ລວບລວມລັກສະນະທີ່ຕ້ອງການຈາກການປະສົມພັນລະຫວ່າງເຂົ້າທ່າດອກຄຳ1 (TDK1) ກັບເຂົ້າທ່າດອກຄໍາ7 (TDK7 ) ແລະ ປະສົມເພີ່ມເຕີມກັບສາຍພັນເຂົ້າອີແອ (IR ) ໄດ້ປະສົມພັນ ແລະ ຄັດເລືອກແບບລວມ (Bulk Method) ທີ່ສູນຄົ້ນຄວ້າກະສິກຳ-ນາພອກ ໃນປີ 1996 ຈົນໄດ້ສາຍພັນດີເດັ່ນຄື: TDK10219-10 ໃນປີ 2008
ການຮັບຮອງພັນ: ກົມປູກຟັງອອກແນວພັນພືດສົ່ງເສີມໃນວັນທີ 13 ສິງຫາ 2018
ລັກສະນະປະຈຳພັນ:
– ເປັນເຂົ້າໜຽວຕົ້ນສູງປານກາງ 110-120 ຊມ
– ເປັນເຂົ້າຮູ້ສຶກຕໍ່ຊ່ວງແສງຕໍ່າອາຍຸຍາວປານກາງ 140-145 ວັນ
– ລຳຕົ້ນສີຂຽວຕັ້ງຊື່, ມີຮວງໃຫຍ່ ຕົ້ນແຂງບໍ່ລົ້ມງ່າຍ
– ໄລຍະພັກໂຕຂອງເມັດເຂົ້າ 3 ອາທິດ
– ເມັດເຂົ້າເປືອກແມ່ນນ້ຳຕານອ່ອນ
– ເມັດເຂົ້າກ້ອງມີລວງຍາວ, ກວ້າງ ແລະ ຄວາມໜາແມ່ນ 7.52 x 2.41×1.91 ມມ
– ປະລິມານທາດອາມີໂລສ <2%
– ຄຸນນະພາບເຂົ້າສຸກອ່ອນນຸ້ມຫອມອ່ອນ
ຜົນຜະລິດ: 3-5 ໂຕ່ນ/ເຮັກຕາ
ລັກສະນະເດັ່ນ:
– ເປັນເຂົ້າໜຽວອ່ອນນຸ້ມຫອມອ່ອນ
– ທົນທານໄດ້ດີຕໍ່ພະຍາດເຂົ້າຜູ້, ທົນປານກາງຕໍ່ເຫລັກເປັນຜິດ, ພະຍາດໃບໄໝ້ ແລະ ຂອບໃບແຫ້ງ
– ກີນແຊບອ່ອນນຸ້ມດີ, ເປັນເຂົ້າເຢັນຍັງຮັກສາຄວາມອ່ອນນຸ້ມຫອມອ່ອນໄດ້ດີພໍສົມຄວນ
ຂໍ້ຄວນລະວັງ:
– ສາມາດປູກນາແຊງໄດ້ແຕ່ຕ້ອງຕົກກ້າລະຫວ່າງກາງເດືອນພະຈິກ-ຕົ້ນເດືອນທັນວາ
ພື້ນທີ່ແນະນຳ:
– ປັບຕົວໄດ້ດີໃນສະພາບດີນມີປະກົດການເຫັລກເປັນຜິດໃນເຂດນາໂຄກ-ນາໂນນ ແລະ ນາທົ່ງຢູ່ພາກກາງ ແລະ ພາກໃຕ້ຂອງລາວເຮົາ, ເໝາະສົມສຳລັບການຜະລິດໃນລະດູນາປີ
ແຫຼ່ງຂໍ້ມູນ:
ຂໍ້ມູນເພີມຕື່ມ:
ຂໍ້ມູນເຕັກນິກ:
ວີດີໂອ:
ຕິດຕໍ່:
ເຂົ້າຈ້າວ ວຽງຈັນ450-1 (VTE450-1)
ຊື່ແນວພັນ: ວຽງຈັນ450-1 (VTE450-1)
ຊະນິດເຂົ້າ: ເຂົ້າຈ້າວ
ຄູ່ປະສົມພັນ: IR70177-76-3-1-1/2*KDML105//KDML105///IR70177-76-3-1-1/2*KDML105//KDML105
ປະຫວັດພັນເຂົ້າ: ເປັນແນວພັນເຂົ້າຈ້າວທີ່ລວບລວມລັກສະນະທີ່ຕ້ອງການຈາກພັນເຂົ້າຫອມມະລິ105 (KDML105) ແລະ ສາຍພັນເຂົ້າອີແອ (IR ) ໂດຍການປະສົມພັນຫລາຍດ້ານຈາກສະຖາບັນຄົ້ນຄວ້າເຂົ້າສາກົນທີ່ປະເທດຟີລິບປີນ, ສາຍພັນຄົງຕົວໄດ້ນຳມາປູກຄັດເລືອກທີ່ສູນຄົ້ນຄວ້າທົດລອງເຂົ້າອຸບົນປະເທດໄທເຊີ່ງເປັນຕົວແທນໃຫ້ແກ່ປະເທດລຸ່ມອ່າງແມ່ນ້ຳຂອງມີກຳປູເຈຍ, ລາວ ແລະ ໄທພາຍໃຕ້ໂຄງການຮ່ວມມືໄທ-ອີລີ (Thai-IRRI) ລາວເຮົາໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມການຄັດເລືອກໃນທ້າຍລະດູຝົນປີ 1999 ມີທັງໝົດ 100 ສາຍພັນທີ່ວິຊາການລາວໄດ້ຄັດເລືອກໄດ້ ແລະ ໄດ້ນຳມາປູກຄັດເລືອກທີ່ລ໋ອກນາ D1 ທີ່ສູນຄົ້ນຄວ້າກະສິກຳ-ນາພອກໃນລະດູຝົນປີ 2000 ແລະ ຄັດເລືອກເອົາ 3 ສາຍພັນ. ໃນລະດູຝົນປີ 2009ໄດ້ສືບຕໍ່ປູກຄັດເລືອກ ແລະ ເລືອກໄດ້ໜື່ງສາຍພັນຄື: IR77921-60-198-1-2-B
ການຮັບຮອງພັນ: ກົມປູກຟັງອອກແນວພັນພືດສົ່ງເສີມໃນວັນທີ 13 ສິງຫາ 2018
ລັກສະນະປະຈຳພັນ:
– ເປັນເຂົ້າຈ້າວຕົ້ນສູງປະມານ 110-120 ຊມ
– ເປັນເຂົ້າຮູ້ສຶກຕໍ່ຊ່ວງແສງຕໍ່າອາຍຸຍາວປານກາງ 135-140 ວັນ
– ລຳຕົ້ນສີຂຽວຕັ້ງຊື່, ມີຮວງຍາວປານກາງ ຕົ້ນແຂງບໍ່ລົ້ມງ່າຍ
– ໄລຍະພັກໂຕຂອງເມັດເຂົ້າ 3 ອາທິດ
– ເມັດເຂົ້າເປືອກແມ່ນສີເຟືອງ
– ເມັດເຂົ້າສານບໍ່ມີລັກສະນະທ້ອງໄຂ່
– ເມັດເຂົ້າກ້ອງມີລວງຍາວ, ກວ້າງ ແລະ ຄວາມໜາແມ່ນ 8.05 x 2.3×1.9 ມມ
– ປະລິມານທາດອາມີໂລສ 15-17%
– ຄຸນນະພາບເຂົ້າສຸກອ່ອນນຸ້ມຫອມອ່ອນ
ຜົນຜະລິດ: 3-5 ໂຕນ/ເຮັກຕາ
ລັກສະນະເດັ່ນ:
– ເປັນເຂົ້າຈ້າວຫອມອ່ອນ
– ທົນທານຕໍ່ພະຍາດເຂົ້າຜູ້, ທົນປານກາງຕໍ່ເຫລັກເປັນຜິດ, ພະຍາດໃບໄໝ້ ແລະ ຂອບໃບແຫ້ງ
– ກີນແຊບອ່ອນນຸ່ມດີປະໄວ້ດົນຍັງຮັກສາຄວາມອ່ອນນຸ່ມໄດ້ດີພໍສົມຄວນ
ຂໍ້ຄວນລະວັງ:
– ສາມາດປູກນາແຊງໄດ້ແຕ່ຕ້ອງຕົກກ້າລະຫວ່າງກາງເດືອນພະຈິກ-ຕົ້ນເດືອນທັນວາ
ພື້ນທີ່ແນະນຳ:
– ເໝາະສົມສຳລັບການຜະລິດໃນເຂດນາໂຄກ-ນາໂນນ ແລະ ເຂດນາທົ່ງຢູ່ພາກກາງ ແລະ ພາກໃຕ້ຂອງລາວເຮົາ
ແຫຼ່ງຂໍ້ມູນ:
ຂໍ້ມູນເພີມຕື່ມ:
ຂໍ້ມູນເຕັກນິກ:
ວີດີໂອ:
ຕິດຕໍ່:
ເຂົ້າໜຽວໂພນງາມ1
ຊື່ແນວພັນ: ໂພນງາມ 1 (PNG1)
ຊະນິດເຂົ້າ: ເຂົ້າໜຽວ
ຄູ່ປະສົມ: UBN6721-13-5-6/IR19660-73-4-2
ທີ່ມາ: IRRI
ຊື່ສາຍພັນ: IR43086-UBN-505-2-3-1
ປະຫວັດພັນເຂົ້າ: ນໍາເຂົ້າມາປູກທົດລອງທີ່ ສປປ ລາວ ແຕ່ປີ 1988. ປູກທົດລອງໃນເງື່ອນໄຂນານໍ້າຝົນ 1993 ແລະ 1994 ປູກທົດລອງທ້ອງຖິ່ນໃນເງື່ອນໄຂຊົນລະປະທານ (ລະດູແລ້ງ) 1994/95 ແລະ1995/96.
ການຮັບຮອງພັນ:
ລັກສະນະປະຈໍາພັນ:
-ມີຄວາມສູງ-ຊຕມ. 100 ຊມ – 120 ວັນ
-ບໍ່ຮູ້ສຶກຕໍ່ຊ່ວງແສງ
-ອາຍຸ 125-130 ວັນ.
-ເມັດເຂົ້າເປືອກສີ ສີນໍ້າຕານ
-ນໍ້າໜັກ 1000 ເມັດ ກຣາມ: 28 ກຣາມ
-ຕອບສະໜອງຕໍ່ຝຸ່ນ Nໄດ້ດີ: ລະດັບປານກາງ
-ລໍາຕົ້ນສີ (ສີໃບ) ຂຽວ
-ໄລຍະການພັກຕົວຂອງເມັດປະມານ ອາທິດ.
-ເມັດເຂົ້າກ່ອງ ລວງກວ້າງ x ລວງຍາວ x ໜາ
-ປະລິມານອາມີໂລສ <2%
-ຄຸນນະພາບເຂົ້າສຸກອ່ອນນຸ້ມດີ
ຜົນຜະລິດ: 3.5-4.5 ໂຕນ/ເຮັກຕາ.
ລັກສະນະເດັ່ນ:
-ເປີເຊັນການສີ. ປະມານ 65%
-ເໝາະສົມສຳລັບນາ ປີ ແລະ ນາແຊງ
-ທົນທານຕໍ່ການທໍາລາຍຂອງພະຍາດຂອງພະຍາດໃບໃໝ້ ແລະ ຂອບໃບແຫ້ງໄດ້ດີ
-ລໍາຕົ້ນ ແຂງແຮງປານກາງ
-ທົນທານຕໍ່ເພັ້ຽຈັກຈັນສີຂຽວໄດ້ດີ
ຂໍ້ຄວນລະວັງ:
-ບໍ່ທົນຕໍ່ການທໍາລາຍຂອງເພັ້ຍຈັກຈັ່ນສີນໍ້າຕານ
ພື້ນທີ່ແນະນໍາ:
-ທົ່ງພຽງພາກກາງ ແລະ ພາກໃຕ້.
ເຂົ້າໜຽວທ່າດອກຄໍາ37
ຊື່ແນວພັນ: TDK37
ຊະນິດເຂົ້າ: ເຂົ້າໜຽວ
ຄູ່ປະສົມ: RD10/TDK1
ທີ່ມາ: ສູນຄົ້ນຄວ້າເຂົ້າ
ຊື່ສາຍພັນ: TDK37-B-9-1-3-B
ປະຫວັດພັນເຂົ້າ: ສາຍພັນ TDK37-B-9-1-3-B ແມ່ນຄັດເລືອກຈາກຄູ່ປະສົມພັນທີ37, ພໍ່ແມ່ດຽວກັບທ່າດອກຄຳ8; ປະສົມພັນລະຫວ່າງ ກຂ10 (ແມ່) ແລະ ທ່າດອກຄຳ1 (ພໍ່) ໃນປີ 1996 ທີ່ສູນຄົ້ນຄວ້າກະສິກຳ-ນາພອກ. ເປັນແນວພັນເຂົ້າຕົ້ນເຕັ້ຍປານກາງ, ບໍ່ຮູ້ສຶກຕໍ່ຊ່ວງແສງ, ອາຍຸນັບແຕ່ມື້ຕົກກ້າຫາອອກດອກແມ່ນ 95-105 ມື້. ປູກໄດ້ທັງນາປີ ແລະ ນາແຊງ, ເໝາະສົມໃນເຂດປູກເຂົ້າ 7 ທົ່ງພຽງ ຂອງແຂວງພາກກາງ, ພາກໃຕ້ ແລະ ບາງແຂວງພາກເໜືອເຊັ່ນ: ແຂວງຫຼວງພະບາງ, ໄຊຍະບູລີ, ຫຼວງນໍ້າທາ ແລະ ບໍ່ແກ້ວ. ການທົດລອງການປັບຕົວ ແລະ ຊາວນາມີສ່ວນຮ່ວມໃນເຂດປູກເຂົ້ານາໂຄກ-ນາໂນນ ຂອງພາກກາງ ແລະ ໃຕ້ ຂອງລາວ ປີ 2008-2010 ແມ່ນໃຫ້ສະມັດຕະພາບ ຂ້ອນຂ້າງລື່ນສະມັດຕະພາບສະເລ່ຍລວມຂອງ ທ່າດອກຄໍາ1 ແລະ ທ່າດອກຄຳ8 ໃນລະດັບ 7%; ທີ່ຈຸດທົດລອງແຂວງວຽງຈັນລື່ນ 15%, ຈຳປາສັກລື່ນ 5% ແລະ ທີ່ສະຫວັນນະເຂດ ແມ່ນບໍ່ແຕກຕ່າງກັນ. ການທົດລອງການປັບຕົວໃນນາປີ 2011 ແລະ 2012 ໃນ 5 ຕົວເມືອງ, ທີ່ແຂວງສະຫວັນນະເຂດ (3) ແລະ ແຂວງຈຳປາສັກ (2) ໃນລະດູຝົນ 2011 ແລະ 2012; TDK37-B-9-1-3-B ໃຫ້ສະມັດຕະພາບ ເທົ່າທຽມກັນກັບ ວຽງຈັນ 450-2, ທ່າສະໂນ9, ທ່າດອກຄຳ11; ແລະ ມີທ່າອ່ຽງໃຫ້ສະມັດຕະພາບ ລື່ນທ່າດອກຄຳ1, ທ່າດອກຄຳ8 ແລະ ທ່າສະໂນ3 ແຕ່ບໍ່ແຕກຕ່າງທາງດ້ານສະທິຕິ ແລະ ໃຫ້ສະມັດຕະພາບລື່ນ ແລະ ແຕກຕ່າງທາງດ້ານສະທິຕິກັບ ໂພນ ງາມ1, ໂພນງາມ3 ແລະ ໂພນງາມ5.
ຈຸດດີ: ເປັນແນວພັນທີ່ທົນທານຕໍ່ການທຳລາຍຂອງພະຍາດໃບໄໝ້ ແລະ ຂອບໃບແຫ້ງ ໃນລະດັບປານກາງ ແລະ ທົນທານໄດ້ດີຕໍ່ພະຍາດເຂົ້າຜູ້. ເມັດເຂົ້າເປືອກສີເຟືອງ, ເມັດຍາວຮຽວຄ້າຍຄື ກຂ 10 ແລະ ເປັນທີ່ນິຍົມຂອງກຸ່ມໂຮງສີ; ມີຄຸນນະພາບໃນການສີເຂົ້ານາປີ ແລະ ນາແຊງດີກວ່າ ທ່າດອກຄຳ1; ກິນແຊບອ່ອນນຸ້ມດີແຕ່ບໍ່ຫອມ, ເຂົ້າເຢັນຍັງຮັກສາຄວມອ່ອນນຸ້ມໄວ້ໄດ້ດີ.
ຈຸດອ່ອນຂອງ: TDK37-B-9-1-3-B ແມ່ນບໍ່ທົນທານຕໍ່ການທຳລາຍຂອງພະຍາດຄໍຮວງເນົ່າ, ເພັ້ຍຈັກຈັ່ນສີນໍ້າຕານ ແລະ ສີຂຽວ, ແມງບົ່ວ ແລະ ດ້ວງກໍ; ປັບຕົວບໍ່ໄດ້ດີໃນດິນນາເປັນກົດທີ່ມີປະກົດ ການເຫຼັກເປັນພິດ. ເວລາເຂົ້າສຸກເຕັມທີ່ລຳຕົ້ນເອ່ນ, ຖ້ານານກ່ຽວເຂົ້າຈະລົ້ມ.